اگــر رو سیــاهــم اگــر رو سفـیــدم             تو هستــی پنــاهــم تو هستــی امیدم

هـمــه از گنــه شــرمــســارنــد امــا            من از کثــرت تـوبه خجــلت کشیـدم

تو آغــوش خــود را برویم گــشودی            ولی من به دنبــال شیــطــان دویــدم

تواز من به جز جرم و عصیان ندیدی            من ازتو به جز عفو و رحمت ندیدیم

تو نــزدیک بــودی و من دور از تـو           تو پیــوند کــردی من از تو بــریــدم

نه رنگی به رویم نه عطری به بویم            همــه گـرد گــل بودم و خــار چــیــدم

تو بیدار و من خفته در خواب غفلت            تــو هــشــدار دادی و مـن آرمــیــدم

تو از مهــر نــاز مــرا می کــشیـدی           من از جهــل قهر تو را می خــریـدم

بیــا بر گـنـاهــم بکش خط غــفــران            کــرم کــن که بر آخــر خط رسیــدم

تو بـر عیب ها پــرده پوشی؛ دریغــا           که من پــرده خــویــشتــن را دریــدم

الهــی الهــی به «میثــم» نــگــاهــی           به روی سیــاهــم بــه روی ســفیــدم